Terapia czaszkowo-krzyżowa staje się coraz bardziej popularna, coraz więcej osób poszukuje specjalistów praktykujących w taki sposób. Czym wyróżnia się takie podejście do leczenia?
Terapia cząstkowo-krzyżowa wywodzi się z myśli osteopatycznej i bardziej poprawnym określeniem byłoby pojęcie osteopatii w dziedzinie czaszkowo-krzyżowej, gdyż ten rodzaj pracy z pacjentem jest częścią konceptu jakim jest osteopatia. Osteopatia czyli wiedza na temat filozofii, anatomii i fizjologii ludzkiego ciała i ich klinicznym zastosowaniem w diagnozie i terapii. Wychodząc z założenia dr A.T. Still’a (ojca osteopatii) podejście czaszkowo-krzyżowe jest jednym z elementów osteopatycznej układanki tworzącej pełny obraz w opiece nad zdrowiem pacjenta.
Wszystkie części całego naszego ciała podlegają jednemu wiecznemu prawu życia i ruchu. – A.T.Still
Nie byłoby terapii czaszkowo-krzyżowej gdyby nie oddanie i poświęcenie wybitnego ucznia dr Still’a – W.G. Sutherland’a, gdyż to on poświęcił wiele lat na badanie neuroanatomii oraz budowy kości czaszki.
Budowa czaszki
Nie oczywistym faktem jest z jak wielu elementów zbudowana jest czaszka. To skomplikowana konstrukcja którą buduje aż 18 kości.
Składa się z kości:
- Kości czołowej,
- klinowej,
- potylicznej,
- dwóch kości ciemieniowych,
- dwóch kości skroniowych kości sitowej – które tworzą sklepienie i podstawę czaszki oraz twarzoczaszki,
- dwóch kości szczękowych,
- dwóch kości podniebiennych,
- dwóch kości łzowych,
- dwóch kości nosowych,
- lemiesza,
- żuchwy.
Każdy z tych elementów tworzy z sąsiadującymi elementami specyficzny rodzaj połączenia – szwu. Połączenia te są zmienne na przekroju naszego życia. U noworodka, kości tworzą początkowo połączenia za pomocą błon umożliwiający ruchy kości co ułatwia przejście przez kanał rodny podczas porodu i tworzy wrażenie przerw w budowie główki niemowlaka. Te połączenia błonowe to ciemiączka, które wraz z wiekiem tworzą bardziej stabilne połączenia – jednak czy dojrzewanie faktycznie pozbawia je ruchu?
Główne założenia terapii czaszkowo-krzyżowej
Wracając do dr Still’a, pisał on „Wszystkie części całego naszego ciała podlegają jednemu wiecznemu prawu życia i ruchu”. Czy głowa – czaszka miały być wyjątkiem? Myśl tę rozwinął dr Sutherland, który wnikliwie obserwował pojedyncze kości i ich połączenia. Patrząc na kości skroniowe w relacji do kości klinowej przypomniały mu one skrzela ryby – czy czaszka też oddycha?
Dalsze wieloletnie badania doprowadziły do sformułowania głównych założeń terapii czaszkowo-krzyżowej.
- Fluktuacja* (*przesuwanie się płynu w przestrzeni zamkniętej miękkimi, elastycznymi ścianami) płynu mózgowo-rdzeniowego.
- Funkcja zrównoważonego napięcia układu błonowego (oponowego) mózgu.
- Ruchliwość (naturalny, wrodzony ruch wewnątrzpochodny) centralnego układu nerwowego.
- Mobilność kości czaszki i kości krzyżowej.
Połączenie tych zasad doprowadziło do powstania określenia – Pierwotny Rytm Oddechowy – Oddech życia.
To określenie powinno być dobrze znane każdemu osteopacie a już na pewno każdemu który chciałby praktykować w podejściu czaszkowym. Co się za nim kryje?
Jest to nieodłączny, rytmiczny, automatyczny, wrodzony mechanizm przebiegający w zdrowym organizmie w cyklach 10-12 razy na minutę.
Każda komórka i każdy płyn w naszym ciele wyraża ten Oddech życia – objawiający się w ciele specyficznym ruchem, który jest niezwykle ważnym czynnikiem w utrzymaniu zdrowia i witalności wszystkich układów naszego ciała.
W jaki sposób terapeuta może nam pomóc?
Osteopata posiada doskonałą wiedzę z zakresu anatomii i fizjologii naszego ciała, ma wyuczoną umiejętność czucia – słuchania organizmu pacjenta. Świadomy kontakt terapeuty pozwoli mu przywrócić naturalne, fizjologiczne ruchy, przepływy w naszym ciele.
W trakcie terapii osteopata „nasłuchując” pacjenta uzupełnia swoją diagnozę, tak aby dokładnie zlokalizować przyczynę problemu. Precyzyjne umiejscowienie dłoni na pacjencie jest kluczowe dla efektywnego leczenia. Osteopata palpując i delikatnie uciskając, stara się zbalansować wszelkie napięcia, tak aby nasze ciało mogło z maksymalnymi możliwościami dążyć do zdrowia poprzez procesy samoregulacji i samoleczenia, które naturalnie posiada każdy z nas.
Osteopatia w dziedzinie czaszkowo-krzyżowej jest terapią całego organizmu nie tylko czaszki i kości krzyżowej. Dedykowana jest dla osób w każdym wieku od noworodków do osób najstarszych. Z powodzeniem może być stosowana jako leczenie pierwszego wyboru w specyficznych dolegliwościach, urazach jak i chorobach. Jest pomocna w przypadkach wymagających leczenia farmakologicznego bądź chirurgicznego, może być zaangażowana w każdą specjalizację medyczną.
Terapia czaszkowo-krzyżowa choć często uszczypliwie nazywana czarami nie ma z tym nic wspólnego. Stoją za nią wieloletnie doświadczenia, olbrzymia ilość wiedzy teoretycznej i świetne zdolności palpacyjne terapeutów. Z pozoru wydawać by się mogło, że nie wiele się dzieje, jednak jest to mylne wrażenie. Pod dłońmi osteopaty jest żyjący organizm, który „wysłuchany” potrafi zdziałać cuda. Jedyną magią w tym całym zagadnieniu są nieograniczone zdolności ludzkiego ciała do samoleczenia, które z pomocą osteopaty możemy wspomóc.
Tekst Marek Mrowiec (osteopata)
Artykuł pochodzi z nr 5 MAGAZYN FIZJOMED , wyd. Fundacja FIZJOMED
