Pierwsza wizyta u terapeuty SI – integracji sensorycznej

Problem z przetwarzaniem bodźców sensorycznych

Rodzicu, czy Twoje Dziecko:

1. Wydaje się niezdarne, często się potyka, wpada na przedmioty?
2. Potrzebuje dużo czasu na opanowanie na pozór prostych czynności ruchowych?
3. Obawia się huśtawki, karuzeli, drabiny, zjeżdżalni?
4. Jest impulsywne, ma niekontrolowane wybuchy emocji, trudno mu się wyciszyć i uspokoić?
5. Protestuje podczas czynności higienicznych tj mycie włosów, czesanie, obcinanie paznokci etc.?
6. Preferuje tylko określony rodzaj ubrań? Przeszkadzają mu metki i zagięcia w tkaninach? Każda plamka wymaga natychmiastowej zmiany odzieży?
7. Niechętnie dotyka nowych faktur, nie lubi bawić się masami plastycznymi, farbami?
8. Zatyka uszy gdy słyszy jakiś określony dźwięk? A może sam najchętniej tworzy w domu orkiestrę z pomocą garnków i patelni?
9. Biega tak świetnie, że nie potrafi się zatrzymać?
10. Nie reaguje gdy się uderzy?
11. Unika zabaw wymagających precyzji?

Odpowiedź TAK na któreś z powyższych pytań może sugerować, że Twoje dziecko ma problem z przetwarzaniem bodźców sensorycznych.

Co oznacza przetwarzanie sensoryczne?

W procesie przetwarzania sensorycznego dochodzi do organizacji wrażeń sensorycznych w taki sposób aby umożliwić nam normalne funkcjonowanie w codziennym życiu. Gdy informacje sensoryczne przetwarzane są nieprawidłowo dziecko ma trudności w adaptacyjnym reagowaniu na bodźce, których inni mogą nawet nie zauważać.

Zaburzenia integracji wpływają na :

• świadomość ciała,
• rozwój równowagi,
• koordynacji ruchowej,
• zdolności planowania ruchowego.

Wspieranie rozwoju procesów sensorycznych

Aby rozpocząć proces terapeutyczny niezbędne jest przeprowadzenie diagnozy. Podczas cyklu spotkań rozpoczynających się od wnikliwego wywiadu z rodzicem, terapeuta ocenia rozwój sensomotoryczny dziecka. Ocena ta opiera się głównie na obserwacji w trakcie swobodnych i proponowanych aktywności z wykorzystaniem sprzętów i zabawek stymulujących poszczególne zmysły. W diagnozie dzieci od 5 roku życia wykorzystywane są także próby obserwacji klinicznej.

Diagnoza i ocena rozwoju sensorycznego dziecka

Diagnoza rozwoju procesów przetworzenia sensomotorycznego trwa zazwyczaj dwa 60 minutowe spotkania. Opiera się przede wszystkim na obserwacji zachowania dziecka podczas swobodnej zabawy i proponowanych aktywności. Zalecane jest jeszcze trzecie – ostatnie przeznaczone na omówienie wyników z Rodzicami.

Zwłaszcza w przypadku dzieci młodszych, cykl ten może się wydłużać co wynika z indywidualnych potrzeb małego pacjenta.

Wskazane jest, zwłaszcza w przypadku dzieci powyżej 3 roku życia, aby na pierwszym spotkaniu obecni byli oboje rodzice, co pozwoli na spokojną rozmowę na temat potrzeb i trudności dziecka bez jego obecności w gabinecie.

Podczas rozmowy terapeuta zapyta o:

• przebieg ciąży i porodu,
• rozwój psychoruchowy w okresie niemowlęcym (osiąganie kamieni milowych, przebyte choroby, występowanie kolek, a także o to, czy w tym okresie występowały jakieś trudności np. z zasypianiem, uspokajaniem się, karmieniem),
• historie zabawy, ulubione aktywności dziecka (preferencje podczas zabaw w domu i na placu zabaw),
• indywidualne potrzeby sensoryczne dziecka, to w jaki sposób reaguje na bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe.

Zalecenia od terapeuty integracji sensorycznej dla rodziców

W ramach pracy domowej po pierwszym spotkaniu rodzic otrzymuje także kwestionariusz rozwoju sensomotorycznego, w którym znajdują się szczegółowe pytania dotyczące zachowań dziecka i sposobów reagowania na poszczególne bodźce.

Nadrzędnym celem pierwszego spotkania jest zbudowanie relacji z dzieckiem podczas wspólnej zabawy, tak aby na kolejnym mały pacjent czuł się swobodnie. Tylko w takiej atmosferze terapeuta ma możliwość przeprowadzenia obserwacji, która będzie podstawą do rzetelnej diagnozy.